گت بلاگز

خرید کتاب از گوگل

چاپ کتاب PDF

خرید کتاب از آمازون

خرید کتاب زبان اصلی

دانلود کتاب خارجی

دانلود کتاب لاتین

گت بلاگز اخبار فرهنگی و هنری به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

با گفته‌های بهروز افخمی، مسعود فراستی و محمد اطبایی، کتایون شهابی و جواد شمقدری در گفت‌وگو با «شهروند»

به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

عبارات مهم : ایران

با گفته های بهروز افخمی، مسعود فراستی و محمد اطبایی، کتایون شهابی و جواد شمقدری در گفت وگو با «شهروند»

در سینمایی که جریانات رسانه ای و موج های خبری بیش و پیش از این که حاصل رخدادهای سینمایی و به عبارت بهتر متن سینما باشند، ریشه در آبشخور حواشی و جنجال های سطحی و گفته ها و شنیده ها بعد و پیش پرده دارند؛ این روزها لیلا حاتمی نقش اول را ایفا می کند. بازیگری که عمری است روی پرده درخشیده؛ ولی به نحوی کنایه آمیز هیچ گاه به اندازه امروز که به واسطه سخنانی غیرسینمایی بحث انگیز شده، زیر تابش پروژکتورهای گوناگون قرار نگرفته است.

آغاز ماجرا
داستان از جایی شروع شد که لیلا حاتمی به واسطه حضور فیلم خوک مانی حقیقی در بخش رقابتی برلیناله، در آلمان به سر می برد؛ در جریان نشست پرسش و پاسخ فیلم خوک بیان کرد که نسبت به برخورد با اعتراض های مردمی در کشور عزیزمان ایران انتقاد دارد.

به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

با این که همان گونه که خود لیلا حاتمی هم گفت این اول بار بود که این بازیگر راجع به پرسشها سیاسی اظهارنظر می کرد؛ ولی در همین حد هم آماج اعتراضات و انتقادات قرار گرفت.

واکنش به گفته های لیلا حاتمی منحصر به رسانه های مخالف نبود. مدیران فرهنگی نزدیک به دولت نیز لیلا حاتمی را از انتقادات ارزش بی بهره نگذاشتند. به عنوان مثال شهاب اسفندیاری که عضو شورای پروانه نمایش فیلم های سینمایی در وزارت ارشاد هست، منشتر شدن چند توییت راجع به حرف های لیلا حاتمی از او بشدت انتقاد کرد و نوشت: لیلا حاتمی بدترین پرفورمنس عمرش را در برلین ارایه داد. دیالوگ هایش را بلد نبود، مثل یک آماتور پر از تصنع و اغراق و ادا اطوار بود. نشانی از آن صداقت همیشگی نقش هایش نداشت، حتی آن صداقت صریح و انتقادی فیلم من؛ ژست سیاست را فیک کرد.

بعدتر با این که لیلا حاتمی در گفت وگو با یورونیوز کوشید با این گفته ها که سخنانش راجع به فیلم خوک تحت الشعاع اظهارنظر سیاسی او در نشست پرسش و پاسخ این فیلم قرار گرفته، فضا را تعدیل کند؛ ولی این نیز کارگر نیفتاد و این بازیگر در روزهای اخیر مبدل شد به سیبل متحرک سینمای ایران. کسی که همه از هر سو او را آماج حملات گوناگون قرار دادند.

مانی و سیاست
در این بین کارگردان فیلم خوک ضمن اعلام این توصیه که «از صحبت های بازیگر فیلمش حمایت می کند و حق شهروندان جهت اعتراض و تظاهرات باید مورد احترام باشد» با انتقاد از طرح مداوم پرسش های سیاسی از سینماگران ایرانی گفت: نمی توانم به شما بگویم که چقدر آزار دهنده است که مدام از ما پرسش سیاسی پرسیده می شود. همه شما آزادید که پرسش سیاسی بپرسید و هیچ کس نمی گوید که نپرسید؛ ولی ما یک اثر هنری ساخته ایم که می تواند خوب یا بد باشد. دوست دارم راجع به این صحبت کنم که چطور کارمان را انجام داده ایم و معنایش جهت شما چیست. هر مصاحبه ای که می کنم، در این مورد است که اصلاح طلب ها راجع به شما چه فکر می کنند، تندروها راجع به شما چه می فکر می کنند؟ کارتان سانسور شده؟ سانسور نشده؟ چطور با سانسور کنار می آیید؟ بسیار خب! چند بار باید این را بشنوید؟ بله؛ در کشور عزیزمان ایران سانسور هست. بله؛ زندگی با آن سخت هست. بله؛ ما به روش های متفاوتی که به وضع سیاسی بستگی دارد، با آن کنار می آییم.

با گفته‌های بهروز افخمی، مسعود فراستی و محمد اطبایی، کتایون شهابی و جواد شمقدری در گفت‌وگو با «شهروند»

این کارگردان و بازیگر در ادامه گفت: چیزهای زیاد دیگری هم جهت بحث کردن وجود دارد. بگذارید من از شما پرسش کنم: آیا فکر می کنید فیلم های ایرانی قرار است جهت شما نوعی راهنمای گردشگری از کشور عزیزمان ایران باشند؟ قرار نیست ما این جا باشیم و کشورمان را عرضه کنیم و بگوییم: ببینید ما چقدر قربانی هستیم. بیایید ما را کمک کنید! این خسته کننده و حال به هم زن است.

برلین سیاسی
اعتراض مانی حقیقی به فضایی بود که در سینما همه چیز را سیاسی می بیند. متأثر از چنین نگاهی، فیلمسازان ایرانی که بعد از موفقیت جشنواره آثارشان، در داخل کشور با این اتهام مواجه می شوند که «با سیاه نمایی اوضاع کشور از سیاست زدگی جشنواره های جهانی سوءاستفاده کرده اند» در خود فستیوال ها نیز مدام زیر فشار سنگین پرسش های سیاسی و چگونگی کنار آمدن با جو سانسورزده داخل کشور قرار می گیرند؛ البته همه چیز در گفته های سیاسی سینماگران خلاصه نمی شود و فستیوال ها در تمام این سال ها با اتهام دادن جوایز با اهداف سیاسی نیز روبه رو بوده اند.

این سخنان راجع به جشنواره ها از دیرباز، از همان آغازین سال های بعد از پیروزی انقلاب در سینمای کشور عزیزمان ایران وجود داشت. منتقد، کارشناس و حتی سینماگر خود کم بین ایرانی که هر لحظه خود را کمتر و پایین تر از سینمای آمریکا و اروپا پنداشته، در آن سرنوشت به دنبال توجیهی جهت چرایی جوایزی که فستیوال های بزرگ بین المللی به سینمای کشور عزیزمان ایران دادند، گریزگاهی جز سیاسی بودن جوایز نیافت و چنین شد که این گفتمان سیاسی بودن تمام جوایز سینمایی که ایرانی ها گرفته اند، بخش اعظمی از ادبیات نوشتاری سینمای کشور عزیزمان ایران را به خود تخصیص داده شده است داد. اتفاقات حاشیه ای چون جوایز اخیر جعفر پناهی نیز در این بین به این پندار دامن زد البته منظور جوایز اخیر این سینماگر است و کسی نمی تواند در ارزش های آثاری چون دایره، طلای سرخ و حتی آفساید تردید داشته باشد.

جوایز سیاسی
آیا واقعا جشنواره های سینمایی سیاسی هستند؟
با این که نمی شود با یک چوب همه را راند و با یک جمله وظیفه تمام فستیوال ها را روشن کرد؛ ولی در کل نگاهی حتی گذرا به ترکیب هیأت های داوری فستیوال های مهم نشان می دهد که آدم ها و به عبارت بهتر اسامی بزرگی بر صندلی های هیأت های داوری می نشینند و گفتن این که چنان اسامی محترمی به این سهولت تن به سیاست های تحمیلی سیاسی مدیران فستیوال ها بدهند کار چندان راحتی نیست.

محمد اطبایی یکی از پخش کنندگان معتبر فیلم های ایرانی در مجامع بین المللی در این زمینه می گوید: با این که ممکن است در جوایزی چون اسکار بخشی از جریان کلی و به عبارت بهتر بخشی از نتیجه های با لابی کردن صاحبان فیلم می تواند رقم خورده باشد؛ آن هم البته نه به شکلی که در ذهن مدیران فرهنگی ما وجود دارد، بلکه در اسکار لابی به این معناست که شرایط مورد نیاز را جهت معرفی و عرضه فیلم به شکل حرفه ای با استفاده از امکانات و فضاهایی در دسترس مهیا کنی؛ ولی در جشنواره ها قطعا چنین نگاهی وجود ندارد. در حقیقت داوران صاحبنام این فستیوال ها هیچ گاه زیربار چنین فرمایشاتی از سوی مدیران و دبیران فستیوال ها نمی روند. البته نمی شود این را کتمان کرد که گاه ممکن است سیاست یا رخدادهای جهانی و… در یک فستیوال نقشی داشته باشد و منجر به گزینش یک فیلم خاص شود.

به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

در این توصیه شکی نیست. حتی این نیز که گاه سلیقه شخصی داوران در گزینش یک فیلم و نادیده گرفتن فیلمی دیگر موثر هست، نمی شود نادیده بماند. مسأله ولی در عدم امکان دخالت های شرکت یافته تا این حد است که در این سرزمین گفته شده است هست. اطبایی که سابقه داوری در شماری از فستیوال های معتبر را نیز در کارنامه دارد، در آخر بر این توصیه اصرار می کند که در روند داوری های جشنواره های مهم دخالت آشکار نه سابقه دارد و نه این که می توان آن را ممکن و مقدور دانست.

دیگر پخش کننده مستقل سینمای ایران، کتایون شهابی نیز در این مورد می گوید: من خودم هیچ وقت پرسشها و موارد سیاسی و حتی لابی گری در این حد را در فستیوال های درجه یک ندیده ام. در حقیقت استقلال هیأت های داوری را چه هنگامی که فیلمی را پخش می کردم و چه زمانی که خودم داور کن بودم، به عینه شاهد بودم. باید توضیح دهم که هنگامی که هیأت داوری در فستیوال ها گزینش می شود، بعد از آن داوران آزادانه با معیارهای سینمایی تصمیم گیری می کنند و نه تنها مدیران فرهنگی یک کشور که حتی خود مدیر جشنواره هم در جلسات آخر و در شورای نهایی داوران حضور پیدا نمی کند.

اما این گونه نیست که همه مخالف سیاسی کاری جشنواره ها باشند. جواد شمقدری مدیر اسبق شرکت سینمایی به «شهروند» می گوید: به نظر من گزینش یک اثر جهت بخش مسابقه در جشنواره ها و جایزه گرفتن یک فیلم ٣٠ درصد مرهون لابی است و ٧٠ درصد متعلق به خود فیلم. البته بر این عنوان تأکید دارم که خود فیلم باید ابتداییات سطحی که می خواهد قضاوت شود را داشته باشد ولی هنگامی که در یک سطح مورد قبول قرار گرفت، بقیه اش دیگر مرهون لابی هست. این البته مختص یک یا دو جشنواره نیست و در همین جشنواره فیلم فجر یا منزل سینما هم این اتفاقات افتاده است.

بهروز افخمی نیز نگاهی منفی به فستیوال ها دارد. او می گوید: همه این فستیوال ها خط و ربط های مشخصی را دنبال می کنند. به عنوان نمونه امروز می توانیم بدانیم که جهت جشنواره کن کدام پروتکل غیراخلاقی و ضدمذهبی را رعایت کنیم که مورد توجه داوران جشنواره قرار بگیریم یا در جشنواره برلین کدام تمایلات سیاسی را نادیده بگیریم یا سرزنش و نکوهش کنیم که تحویل گرفته شویم. در ١٥ سال اخیر رویه جشنواره ها نشان داده است به سمت ارایه جوایز سیاسی رفته اند.

با گفته‌های بهروز افخمی، مسعود فراستی و محمد اطبایی، کتایون شهابی و جواد شمقدری در گفت‌وگو با «شهروند»

بد نیست گفته های مخالفان فستیوال ها را با نقل قولی از مسعود فراستی به آخر برسانیم: هم من و هم مرتضی آوینی مخالف جوایز اروپایی و اسکار بودیم و هستیم به دو دلیل. اول این که هنری نیستند و دوم این که غیرملی و ضدملی هستند. همه جوایزی که سینمای کشور عزیزمان ایران گرفته، جوایز سیاسی هستند و هیچ فیلمی مصونیت ندارد. یادمان نرفته سخنان رهبر جشنواره سینمایی هلند را که گفت تمام جشنواره های اروپا از کانال وزارت خارجه کشور میزبان می گذرد. آنها تصویری که از کشور عزیزمان ایران می خواهند ارایه شود، تصویری فقر زده و فقیر و بی هویت و زیست محیطی هست. آنها می خواهند شما یا یک روستایی محقر را از ایرانی نشان دهی یا یک شهری دلال که اصلا نگاهی از پیشرفت در حرکاتش نیست. چیزی که از ما می خواهند و به ما جایزه می دهند، چیزی است که در کار مخملباف، قبادی و کیارستمی است!

یک واقعیت تاریخی
با فستیوال های درجه یک کاری نداریم، ولی مرور اسامی فیلم هایی که از فستیوال های مهم جایزه گرفته اند، نشان از این دارد که تقریبا هیچ کدام از آنها جهت تصاحب آن جایزه خاص نالایق نبوده اند؛ با این که در تخصیص داده شده است جوایز ترکیب دیگر فیلم های حاضر در آن دوره و نیز سلایق و علایق داوران نیز اهمیت دارد.

طعم گیلاس، دونده، راجع به الی، جدایی نادر از سیمین، فروشنده، دایره، طلای سرخ، گبه، فرزند های آسمان، باد ما را خواهد برد و لاک پشت ها هم پرواز می کنند، شماری از فیلم هایی هستند که در این سال ها از فستیوال های مهم جوایزی دریافت کرده اند؛ و فکر نمی کنم کسی در ارزش های آشکار و نهان این فیلم ها در دل تردیدی داشته باشد.

به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

روزنامه شهروند

واژه های کلیدی: ایران | سیاسی | ایرانی | سینمای | جشنواره | سینمایی | فستیوال | لیلا حاتمی | جشنواره فیلم

دانلود

تصویر مربوط به دانلود به بهانه نقل قول سیاسی لیلا حاتمی که جنجالی شد

نویسنده : getblogs

  • کتاب زبان اصلی J.R.R
  • دانلود فایل های زبان اصلی شیمی تحلیلی
  • خرید کتاب فیزیکی از آمازون
  • افست کتاب زبان اصلی
  • چاپ افست کتاب
  • خرید کتاب از گوگل پلی
  • مجله نیوانگلند
  • خرید pdf کتاب خارجی
  • سایت خرید کتاب های خارجی
  • انتشارات کتاب خارجی
  • نمایشنامه
  • رفتن به نوار ابزار